Και Χιλιάδες Τίτλοι

Και Χιλιάδες Τίτλοι… Τρεις λέξεις που σε προϊδεάζουν για όσα πρόκειται να διαβάσεις στις σελίδες που ακολουθούν. Όταν δέχτηκα να προλογίσω το βιβλίο που κρατάτε, φαντάστηκα πως θα ήταν μία ακόμα έκδοση που εστιάζει στα δημοφιλή αθλήματα (μπάσκετ-ποδόσφαιρο), με αφιερώματα και φωτογραφίες για αυτά. Με χαρά διαπίστωσα ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Θεωρώ πως κάθε φίλαθλος θα αισθανθεί κύματα υπερηφάνειας να διαπερνούν το κορμί του, παρακολουθώντας τους τίτλους που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός, από το 1908 μέχρι σήμερα. Οι σχεδόν 1.500 τίτλοι είναι, δίχως αμφιβολία, ένα μοναδικό και απλησίαστο επίτευγμα. Το ακόμα πιο σημαντικό, όμως, είναι πως οι τίτλοι αυτοί δεν κατακτήθηκαν μόνο από μπασκετμπολίστες ή ποδοσφαιριστές, αλλά και από αθλητές όλων των ηλικιών 26 διαφορετικών σπορ.
Ως αθλητής, αρχικά της εφηβικής ομάδας μπάσκετ και μετέπειτα της ανδρικής, πανηγύρισα δεκάδες ανεπανάληπτες επιτυχίες και το ίδιο συνεχίζω να κάνω και σήμερα, υπηρετώντας από διαφορετικά πόστα τον Παναθηναϊκό μας. Μπορώ, με βεβαιότητα, να σας πω ότι ο λόγος που η ομάδα μπάσκετ εξελίχθηκε στην πιο πετυχημένη της Ελλάδας είναι το γεγονός πως ποτέ δεν ήταν μόνη. Το σύνθημα «στις χαρές και στις λύπες μαζί» έγινε τρόπος ζωής. Αθλητές, παράγοντες, διοίκηση, προπονητές και κόσμος ήταν πάντοτε ΕΝΑ. Έτσι, αναπόφευκτα, οι χαρές ήταν και παραμένουν περισσότερες από τις λύπες.

Καλώ, λοιπόν, τον κόσμο του Παναθηναϊκού να αγκαλιάσει, με την ίδια θέρμη, όλα τα αθλήματα του Ομίλου μας. Γιατί, πίσω από τη δόξα και τη δημοφιλία του μπασκετικού και του ποδοσφαιρικού τμήματος, κρύβεται ένας άγνωστος κόσμος από δεκάδες αγωνιστικά τμήματα, τα οποία, στο πέρασμα των ετών, έχουν καταστήσει τον Παναθηναϊκό «βασιλιά» του ελληνικού αθλητισμού.

Σήμερα, κάτω από τεράστιες δυσκολίες, μποξέρ και καταδύτες, παλαιστές και αθλητές στίβου, δίνουν μάχες με τον εαυτό τους κόντρα στις αντιξοότητες της καθημερινότητας, για να κρατούν ψηλά την πράσινη σημαία. Χειροκροτήστε τους στις νίκες και σταθείτε στο πλευρό τους, μετά από ήττες. Και αυτοί θα ανταποδώσουν. (Από τον πρόλογο του Φραγκίσκου Αλβέρτη)