Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΙΑΔΑΣ ήταν από τις μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού αθλητισμού στα χρόνια του μεσοπολέμου και στα επόμενα πολύ δύσκολα εμπόλεμα έτη. Χρυσός βαλκανιονίκης ως αθλητής, εκδότης αθλητικής εφημερίδας, ερασιτέχνης φωτογράφος, αντιστασιακός, συνδικαλιστής, ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών. Έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια το 1944, άρρωστος και ταλαιπωρημένος από τις κακουχίες της Κατοχής, λίγο πριν δει την Ελλάδα να απελευθερώνεται.
Ο Παναθηναϊκός, στις τάξεις του οποίου ανήκε ο Σκιαδάς, διοργάνωνε για πολλές δεκαετίες αγώνες ανωμάλου δρόμου, καθώς και ποδηλατικούς, στη μνήμη του.
Το vivliapao.gr παρουσιάζει με μεγάλη χαρά ένα υπέροχο βιβλίο του Ευάγγελου Ανδρέου, σπάνιο και δυσεύρετο πλέον, που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης. Ο συγγραφέας, με εξαιρετική μαεστρία και με εμφανή συγκινησιακή φόρτιση, ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του Σκιαδά, αξιοποιόντας αρχειακό υλικό και προσωπικές μαρτυρίες.
Η Καθημερινή, 22/1 2011 (Στήλη «Ο Παρασκήνιος»)
Όσοι αγαπούν την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, ας σημειώσουν το βιβλίο του Ευάγγελου Ανδρέου «Το αστέρι του πρωταθλητή άναψε…» (εκδόσεις Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης), που έχει ως θέμα τον Γιάννη Σκιαδά, τον βαλκανιονίκη του μεσοπολέμου. Το 1939, όταν η Αθήνα φιλοξενεί τους 10ους Βαλκανικούς Αγώνες Κλασικού Αθλητισμού στο Καλλιμάρμαρο, ο 26χρονος τότε Γιάννης Σκιαδάς κάνει την έκπληξη…
Το Βήμα, 9/1 2011 (Πέτρος Λινάρδος)
Ο συγγραφέας Ευάγγελος Ανδρέου αναβιώνει σ΄ όλες τις παραμέτρους έναν από τους κορυφαίους αθλητές του Μεσοπολέμου. Τον εμποδιστή Γιάννη Σκιαδά, το Αlter Εgo στον στίβο της άμιλλας του θρυλικού Χρήστου Μάντικα. Το έργο θα το ζήλευε και ο πιο υπεύθυνος ιστορικός του αθλητισμού, καθώς μάλιστα ο δημιουργός του μπορεί να είναι φίλαθλος αλλά με περίσσια ζωντάνια και εκπληκτικό συνταίριασμα των γραπτών τεκμηρίων και της οπτικής αποθησαύρισης μας χαρίζει ένα υποδειγματικό ψυχογραφικό πανόραμα μέσα στην παλλόμενη από ζωντάνια εποχή των αληθινών θρύλων του ελληνικού στίβου.
Θεοδόσης Πελεγρίνης
Καθηγητής της Φιλοσοφίας – Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Το εξαιρετικό έργο του κυρίου Ευαγγέλου Ανδρέου, η μυθιστορηματικής υφής αφήγηση της ζωής και των άθλων ενός μεγάλου αθλητού, του εμποδιστή Γιάννη Σκιαδά, έρχεται να ανταποκριθεί σε μια διττλή αναγκαιότητα, η οποία κατά την εποχή μας προβάλλει φλέγουσα και άμεση: αφ’ ενός μας φέρνει σε επαφή με μια σελίδα του λαμπρού παρελθόντος του ελληνικού αθλητισμού, με την εποχή της αγνότητας και του ευ αγωνίζεσθαι, τότε που η ανταμοιβή παρέμενε ακόμη ένας απλός κότινος, όταν ο αθλητής στεκόταν μόνος μπροστά στο σκοπούμενο επίτευγμα, χωρίς υποστηρικτικές ομάδες γύρω του, δίχως να προσβλέπει στην υλική ανταμοιβή ή, χειρότερα, στην εξαργύρωση του όποιου επιτεύγματος του, χωρίς να εναποθέτει μέρος των ελπίδων του – ή και το σύνολο αυτών – στα σκοτεινά επιτεύγματα της ιατρικής φαρμακολογίας.
Αυτό υπήρξε ο Γιάννης Σκιαδάς, ένας έφηβος που στάθηκε μόνος με θάρρος μπροστά στο όνειρό του και, ξεπερνώντας τον εαυτό του, τελικώς το κατέκτησε. Ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, με πενιχρή υποστήριξη από το περιβάλλον του, σε καιρούς χαλεπούς, με τους ανέμους του επερχόμενου πολέμου να πνέουν στην ήδη καθημαγμένη Ευρώπη, προτού καν σβήσει ο αχός των κανονιών του πολέμου που προηγήθηκε.
Το γεγονός πως τελικώς αγκάλιασε το όνειρό του στρεφόμενος δις Βαλκανιονίκης και πεντάκις πρωταθλητής Ελλάδος, μικρή σημασία έχει. Ας μου επιτραπεί να θεωρώ πολύ σημαντικότερο το γεγονός πως τόλμησε να ονειρευτεί και δεν δίστασε να προσπαθήσει. Αν κάποια πρέπει να είναι η παρακαταθήκη ενός μεγάλου ανδρός, σε ό,τι αφορά τον Γιάννη Σκιαδά η δική του ας είναι αυτή.
Η αντίληψή μου αυτή, οδηγεί την σκέψη μου στην δεύτερη αναγκαιότητα που το βιβλίο του εξαίρετου φίλου μου, του κυρίου Ανδρέου, θεραπεύει: την προβολή υγιών προτύπων, ινδαλμάτων. Δεν ανήκω σε εκείνους που αρέσκονται στις κοινοτοπίες. Ωστόσο, το πυκνό πέπλο που σκεπάζει όλο και βαρύτερο την κοινωνία μας και τις ψυχές μας, απειλώντας να καλύψει κάθε σπίθα ελπίδας, κάθε πνοή δημιουργίας, την ίδια συνολικά την δυνατότητά μας να ονειρευόμαστε, να θέτουμε, δηλαδή, στόχους πέρα από την εξασφάλιση του επιούσιου και την απλή επιβίωση, είναι ιδιαιτέρως ελπιδοφόρο που και που να διαρρηγνύεται.
Και η γνωριμία μας με την ζωή και τα επιτεύγματα του Γιάννη Σκιαδά αυτό ακριβώς μας χαρίζει: την βεβαιότητα πως μπορούμε, αρκεί να θέλουμε. Την αίσθηση πως, ακόμη και σε καιρούς ου μενετούς, η αποφασιστικότητα και η προσήλωση σε έναν στόχο, εγγυώνται την επίτευξή αυτού. Την γνώση πως το ζην δεν επαρκεί, αλλά η ύπαρξή μας νοηματοδοτείται μόνον από στόχους που μας υπερβαίνουν και μας χαρίζουν την ευλογία του ευ ζην. Την ελπίδα πως, όσο και εάν πολλές φορές το αντίθετο φαίνεται βέβαιο, τελικώς umbra non velat diem.
Το αστέρι του πρωταθλητή άναψε…
Ο βαλκανιονίκης του μεσοπολέμου Γιάννης Σκιαδάς
Isbn: 978-960-99566-0-4
Σελίδες 176
Διαστάσεις 21Χ14
Έκδοση Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης
ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΜΗ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ
Συγγραφέας: Ευάγγελος Ανδρέου